نهست و ایستار برگزار می‌کنند:

نشست “تخیل سینمایی و رئالیسم همدلانه: رئالیسم سینمایی/ تخیل سینمایی در فیلم‌‌های علیرضا داوودنژاد”

با حضور انوش دلاوری و میثاق نعمت گرگانی

واقعیت که همواره ستیزه‌جوست، این‌بار تیغش را به سوی خانواده‌ی داوودنژاد چرخانده است. واقعیت بنا دارد آن زیست صمیمانه و انسانی را که در طی سالیان شاهدش بودیم از کار بیندازد. همه‌ی آشفتگی‌ها، همه‌ی آن روابط پخش‌و‌پلا، و بیماری مادر، این یگانه کاراکتر فیلمیک او، همه خبر از چیرگی واقعیت و تسلیم پروژه‌ی فیلمسازی می‌دهند. چه باید کرد؟ داوودنژاد برای «رهایی» از این بحران دقیقاً چه باید کند؟ این سؤالی به غایت سیاسی است وقت طرح گفتگو میان رئالیسم سینمایی و واقعیت پیرامونی؛ سؤالی که پای تاریخ رئالیسم در ایران را به میان می‌کشد و میزان هم‌دستی یا ایستادگی در مواجهه با آن را به پرسش می‌گیرد. راه‌حل علیرضا داوودنژاد اما ساده‌تر از این‌هاست. و به همان میزان تابوترین‌شان: او از خارج از قاب به درون می‌آید، نوشته‌ی روی تخته را پاک می‌کند و می‌نویسد: «جهان عوض می‌شود!» به همین سادگی؛ و بی‌آن‌که خدشه‌ای به آن رئالیسم وارد کند جهان واقعی را به جهان اعجازگون فیلمیک خود بدل می‌کند. (کافی‌ست کمی به کتاب‌های مرجع نگاه بیندازیم و ببینیم چگونه این «خدایان ناگهانی» از پایه رد می‌شوند!) بالطبع از این پس سؤال‌های بیشتری مطرح می‌شوند: «فیلمسازی مستقل و فیلم شخصی به عنوان یک رویکرد»؛ «رابطه‌ی رئالیسم و تخیل»؛ «فیلمسازی به عنوان کنشی رهایی‌بخش» و مهم‌تر از همه‌ی این‌ها «هپی‌اند»‌های او که چرا حاصل یک سیاست سینمایی همدلانه است…

شنبه (۲۷ بهمن) ساعت ۱۲ الی ۱۶، دانشگاه هنر (باغ ملی)، پلاتو خسروی