والتر بنیامین در مقاله‌ی کوتاه‌اش «اثر هنری در عصر بازتولید مکانیکی»، سینما را بیش از نقاشی، تئاتر و حتا ادبیات- علی‌رغم ارتباط تنگاتنگ و اولیه‌شان- وام‌دار معماری می‌داند. از منظرِ بنیامین سینما بیش از آن‌که تصویری (visual) باشد، بساوایی (tactile) است. سینما از همان ابتدای شکل‌گیری‌اش- در تجربه‌ی بساوایی خویش- از درها و پنجره‌ها بهره جسته است. کارکردِ برجسته‌ی این دو اندام، خصلتِ اکولوژیک بخشیدن به خانه- فضای داخلی- است